-
1 singular
['sɪŋgjulə(r)] 1. adj( outstanding) wyjątkowy; ( LING) pojedynczy; ( odd) szczególny2. n ( LING)liczba f pojedyncza* * *['siŋɡjulə]1) (( also adjective) (in) the form of a word which expresses only one: `Foot' is the singular of `feet'; a singular noun/verb; The noun `foot' is singular.) pojedynczy2) (the state of being singular: Is this noun in the singular or the plural?) liczba pojedyncza -
2 goods
- towary- przedmioty majątku ruchomego, inne niż pieniądze (am. słowa good można używać w liczbie pojedynczej).Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > goods
См. также в других словарях:
przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… … Słownik języka polskiego
rodzaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów a. rodzajai 1. «gatunek czegoś, odmiana, typ, jakość» Rodzaj materiału. Rodzaj obuwia. Rodzaj instrumentów muzycznych. Rodzaj gleby. Nie lubiła tego rodzaju uwag. W czasie choroby wymaga specjalnego rodzaju odżywienia … Słownik języka polskiego